วันที่ 17 มิถุนายน 2564 เวลา 13.00 น.  พ.ต.ท รัชพล  โมรารัตน์ สว. สอบสวน สภ.นาข่า อ.เมืองอุดรธานี  ได้รับแจ้งพบโครงกระดูกมนุษย์ ในป่าท้ายหมู่บ้านเหล่าศรีจารย์ หมู่ 10 ต.นาข่า จึงพร้อมด้วยแพทย์เวร รพ.ศูนย์อุดรธานีและอาสากู้ภัยมูลนิธิอุดรสว่างเมธาธรรม รุดไปตรวจสอบ

ในที่เกิดเหตุเป็นป่าชุมชน ต้นไม้ขึ้นทึบสูงท่วมศีรษะ เดินเข้าไปประมาณ 100 เมตร พบศพเหลือแต่โครงกระดูก ทราบชื่อภายหลังว่านายธงชัย เสวตวงษ์ อายุ 66 ปี อยู่บ้านเลขที่ 81 หมู่ 8 บ้านดอนแตง ต.นาข่า อ.เมือง จ.อุดรธานี สภาพนอนหงายอยู่ใกล้กับจอมปลวกสูงประมาณ 1 เมตร  สวมเสื้อเเจ็คเก็ตสีดำ  ผ้าขาวม้าสีฟ้าดำขาว เจ้าหน้าที่พบแหวนสแตนเลส 1 วง นิ้วก้อยมือข้างซ้าย จึงเก็บไว้เป็นหลักฐาน จากการชันสูตรแพทย์ระบุเสียชีวิตจากการอดอาหารและน้ำ มาประมาณ 3 เดือน

ต่อมานางหนูกุล เสวตวงษ์ อายุ 64 ปี  ได้เดินทางมาดูยืนยันว่าโครงกระดูก เป็นศพของสามี ก่อนที่เด็ดยอดผักบุ้งมาแทนดอกไม้ เทียน 5 คู่ ทำขันธ์ห้า เพื่อบอกกล่าวดวงวิญญาณผู้ตาย ให้กลับบ้าน เพื่อประกอบพิธีทางศาสนา และฌาปนกิจ ทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้ พร้อมกับพูดปนเสียงสะอื้น น้ำตานองหน้าว่า  “เกิดชาติหน้าฉันใด ขอให้เป็นผัวเมียกันอีกเด้อตู้เด้อ”

จากการสอบสวนนายบุเรงนอง ใจใส อายุ 50 ปี ญาติผู้ตายและเป็นผู้มาพบศพ  ให้การว่า หลังทราบว่าผู้ตายหายออกจากบ้านก็ได้ไปช่วยตามหา ประมาณ 1 สัปดาห์ก็ไม่พบจึงหยุดตามหา  เมื่อคืนฝนตกวันนี้ตนจึงออกมาเก็บเห็ดที่ป่าชุมชน ซึ่งตนมาเก็บเป็นประจำทุกปี ตนเดินหาเห็ดไปเรื่อยๆ กระทั่งมาพบผ้าขาวม้ากองอยู่บนโครงกระดูก ตนไม่ได้ตกใจ เพราะจำได้ว่าเป็นผ้าขาวม้าที่นายธงชัยใส่ประจำ และน่าจะเป็นศพนายธงชัยที่เหลือแต่โครงกระดูกแน่นอน จึงได้ใช้มีดตัดกิ่งไม้เพื่อเปิดทางเดินเข้าไปให้เป็นที่สังเกตได้ง่าย แล้วเดินออกไปบอกภรรยาผู้ตายมาพบโครงกระดูกคาดว่าจะเป็นนายธงชัย และพาภรรยาผู้ตายเข้ามาดู พร้อมกับแจ้งผู้ใหญ่บ้าน

นางหนูกุล เสวตวงษ์ อายุ 64 ปี ภรรยาผู้ตายให้การว่า ตนกับผู้ตายอยู่ด้วยกันมา 30 ปี  ไม่มีลูกด้วยกัน ตนเป็นแม่ครัวประจำโรงเรียน ส่วนผู้ตายทำงานก่อสร้าง เป็นคนขยันทำมาหากิน แต่เมื่อ 4 ปีก่อน ผู้ตายป่วยเป็นโรคพาร์กินสัน หลงลืม และได้หายออกจากบ้านประมาณ 3 เดือน ได้ไปแจ้งผู้ใหญ่บ้าน ตนและญาติพี่น้องได้ออกตามหาแต่ก็ไม่พบ ตนยังมีความหวังว่าสามีมีชีวิตอยู่ แต่คงเดินไปไกล เดินไปเรื่อยๆ จำทางกลับบ้านไม่ได้  แต่นิสัยสามี เป็นคนไม่ขอข้าวขอน้ำกินของใครกิน

นางหนูกุล เล่าต่อว่า  ก่อนมาพบศพ เมื่อ 2 วันก่อนตนฝันว่าผู้ตายหิวข้าว มาขอกินข้าว กินเสร็จแล้วตนได้เดินมาส่งผู้ตายที่บ้าน เมื่อเดินมาถึงที่พบศพซึ่งเป็นจอมปลวกใหญ่ ผู้ตายได้วิ่งหนีหายเข้าไปในจอมปลวก ตนก็วิ่งตามมาแต่ก็ไม่พบ และเมื่อคืนนี้ตนฝันว่า ขณะผู้ตายนอนหลับ ได้มีผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่จะเอาปืนมายิง ตนได้วิ่งเข้าไปกอดผู้ตายไว้ ทำให้ปืนยิงไม่ออก แต่พอตนคลายอ้อมกอดออก ก็พบว่าตนกอดโครงกระดูก คิดว่าผู้ตายมาเข้าฝันเพื่อบอกว่าศพอยู่ที่นี่  ตนมั่นใจว่าเป็นโครงกระดูกสามี เพราะจำผ้าขาวม้า และแหวนสแตนเลสที่นิ้วนางได้แม่นยำ

น.ส.แววดาว  นามบุตร ผญบ.บ้านเหล่าศรีจารย์   ได้บอกว่า เมื่อวันที่ 25 กุมภาพันธ์ ที่ผ่านมา ได้รับแจ้งว่านายธงชัย มีอาการหลงลืม สติไม่ดี หายออกจากบ้านตอนกลางคืน จึงได้ระดมชาวบ้าน กู้ภัย เจ้าหน้าที่จากหลายหน่วยงาน ซึ่งออกติดตามนานกว่า 2 สัปดาห์ แม้แต่ป่าแห่งนี้ชาวบ้านก็เข้ามาหาและใช้โดรนบินค้นหาแต่ก็ไม่พบ จึงได้ยกเลิกในการค้นหา กระทั่งมีชาวบ้านมาเก็บเห็ดในป่านี้ ซึ่งชาวบ้านมักเข้ามาหาเห็ดประจำ มาพบศพเหลือแต่โครงกระดูก โดยญาติจำผ้าขาวม้าที่ผู้ตายสวมใส่ได้ จึงมาแจ้งภรรยาและผู้ใหญ่บ้านเข้ามาดู ซึ่งภรรยายืนยันว่าเป็นโครงกระดูกสามี เพราะจำผ้าขาวม้าที่ซื้อให้สามี และแหวนสแตนเลส ที่ผู้ตายสวมใส่ประจำได้ 

พ.ต.ท.รัชพล โมรารัตน์ สว. สอบสวน  สภ.นาข่า เปิดเผยว่า มีการแจ้งคนหาย เมื่อพบศพญาติจำตำหนิรูปพรรณ เสื้อผ้า คนหายได้ และพบศพไม่ห่างจากบ้านมากนัก ประมาณ 500 เมตร  ญาติไม่ติดใจในการเสียชีวิต จึงมอบศพให้ญาตินำไปบำเพ็ญกุศลตามประเพณี ต่อไป

ภาพ / ข่าว : ผู้สื่อข่าวคลิกนิวส์ จ.อุดรธานี